17. yüzyılda baklayitlar ve bira tedavi amaçlı kullanılıyordu. Ancak aynı zamanda bunlar afrodizyak olarak da biliniyordu. 17.yy’dan beri gelen bu bakliyat tutkusu ise araştırılmaya başlandı. Arkadasında fazla araştırma yapılmadan benimsenen bu inanışlar zamanla etkisini yitirdi fakat ilginçliğini korumaya devam ediyor. Sizin için İngiltere’de bu dönemde kullanılan afrodizyakları listeledik!
Afrodizyaklar cinsel güçten daha fazlasıydı
O zamanlarda yaşayan insanlar için bu gibi yiyecekler cinsel meraktan fazlasıydı. Bunun kısırlık tedavisi olarak kullanıldığı biliniyor. Şarap veya bira ile karıştırılarak hazırlanan ve tatlandırılan baharatlı yiyeceklerden şekerlemeler yapılıyordu. Yaban havucu, ısırgan otu, tarçın, anason tohumu ve kişniş en çok kullanılan ürünler arasındaydı. Aynı zamanda hayvanların cinsel organları da kullanılıyordu.
Bakliyatlar
Her ne kadar hayvansal ürünlerin kullanılması oldukça ilginç olsa da baklayitlara afrodizyak olarak yaklaşılması da bir o kadar tuhaf. Fasülye ve nohut afrodizyak olarak kullanılan afrodizyaklarından başında geliyordu. Bu karışımlar birbirinden farklı tarifler hazırlanarak pek çok cinsel hastalığın tedavi için de kullanıldı.
Elma
Afrodizyakların vücutta belirli bir şekilde çalıştığı düşünülüyordu. Özellikle gazlı denilen yiyeceklerin tercih edilmesi vücudun şişerek afrodizyak etkisinin çıktığı inancıydı. Bu dönemde tıp araştırması yapan kimseler kan, hayal gücü, kas, tohum ve basınç gibi birçok faktörün etkisini araştırıyordu. O zamanlarda damarların ve organların şiştiği ve sertleştiği inancı bulunuyordu. Elma yemekse sıklıkla tavsiye edilirdi.
Yeşil soğan ve pırasa
Fasulye ve bakliyat, özellikle nohut, erken modern tıp yazarları tarafından “rüzgarlı etler” olarak tanımlanan bir dizi gıda arasındaydı. Örneğin, bir erkek evlilik görevlerini yerine getiremediğinde çifte, bakliyatların yanı sıra yeşil soğan ve pırasa yemesi önerilirdi.
Kestane
Jacques Ferrand’ın 1623 tarihli Erotomania adlı eserinin İngilizce çevirisinde kestanenin de içinde bulunduğu, ısıları ve gazları yoluyla şehvete neden olacağına inandığı çeşitli yiyecekleri benzer şekilde sıraladı.
Bu inanış ne zaman sona erdi?
Zaman içinde doktorların araştırmalarıyla bu gibi inanışların etkisi azaldı. İşviçreli doktor Bonet, arasında bir ilişki bulamadığını ifade etti. Bu gibi yiyeceklerin aynı zamanda sperm kalitesini arttırdığını ve cinsel uyarıcı olarak işe yaradığı düşünülüyordu. Bu gibi eleştiriler ve araştırmalar devam etti ve 18. yy’da tamamen etkisini yitirdi.
Kaynak: 1
