Fransız romantik yazarı Victor Hugo, gençliğin ateşli zamanlarında bir kadına tutulur. Şans o ki Hugo’nun kardeşi Eugène Hugo da aynı kadını sevmektedir. 1819 yılının nisan ayında bir gece iki kardeş birbirlerine aynı kadını sevdiklerini itiraf eder. Bahsi geçen ve Victor Hugo’nun da mektuplarıyla sevgilerini ilettiği kadın Adèle Foucher’dir. Yalnız Hugo için, kardeşiyle aynı kadına âşık olmanın ötesinde daha önemli bir dert vardır: Yazarın annesi Sophie, oğluna alt kesimden bir kadını layık görmez. Onun tasavvuru, oğlunun zengin ve yüksek zümreden bir kadınla evlenmesidir. Annenin bu engelleriyse bugün önemli bir edebiyat eseri olarak okuduğumuz “Nişanlıya Mektuplar”ın meydana gelmesine vesile olur. Gençliğin, o tutkulu çağın yüreğini taşıyan Hugo, sevdiceğine romantik ve sevda dolu mektuplar yazar. Anne Sophie 1821’de vefat ettikten on altı ay sonra Victor Hugo ve Adèle Foucher evlenir. İşte Victor Hugo’nun, annesi hayattayken imkansız aşk olarak gördüğü ve o ruhla yazdığı Nişanlıya Mektuplar’dan pareler!
Bu sabah bana babandan bir not getirdiler, demek ki bu akşam seni göreceğim Adele
Ara sıra seni yalnız görebilsem ve yakınlığının büyüsünün tadına varabilsem, mutluluğum tam olurdu
Ayrıca, senin üstün yaradılışına ters olduğunu düşündüğüm bazı fikirlerini çürütmeyi denerdim bazen
Neredeyse hepsinin soylu bir temeli var, fazlaca alçakgönüllülük ve kendini tanımama
Mesela, şiirsel yeteneği değerlendirmeyi beceremediğini söylüyorsun bana
Bu iddia, seni, kendini tanıdığından daha iyi tanıyan benim için öyle tuhaf ki, gülebilecek olsam gülerdim
İki kelimeyle Adele, şiir, erdemin ifadesidir; güzel bir ruhla, güzel bir şiirsel yetenek neredeyse hep bir arada bulunur
Bu, uzun süren bir gelişmeyi gerektirir; ama özel bir görüşmede, habersiz olduğun yüreğindeki cevheri nasıl ortaya çıkarabileceğimi görüyorsun
Bu mutluluk bana henüz yasak. Tüm diğerleriyle birlikte, onu da umutla bekliyorum
Hoşça kal sevgili Adele’im, beni düşün ve bana çok uzun bir mektup yaz; bana yine de kısa gelecek ya
Kocanın seni sevgiyle kucaklamasına izin ver. Hoşça kal, hoşça kal
Bilhassa, çalışmaktan, vs. vs.’den bana bir daha hiç bahsetme
Bu konuya girdiğin zaman beni çok üzüyorsun. Gücüme güven
Senin için çalışmak benim görevim ve seninle ilgili her şey gibi geleceğini kurma mutluluğu da bana ait
Hoşça kal. Bana uzun uzun yaz
