Okuyacağınız bu hikaye bir bakıma adaletin nasıl işlemesi gerektiğini, ya da nasıl olması gerektiğini gösterecek cinsten. Hikaya Prusya Kralı Friedrich ile bir değirmenci arasında geçiyor. Kralın insanlığını unuttuğu yere değirmenci adalete sığınıyor. Keşke günümüzde ülkemizde de adalete bu denli güvenebilsek…
Prusya Kralı olan “Büyük” Friedrich, Potsdam Ormanları’nda gezerken bir tepenin yanında durur ve bu araziyi çok beğenir…
Bu arazinin üstünde bir değirmen vardır. Kral Friedrich değirmeni satın alarak yerine büyük bir saray yaptırmak ister…
Ve bu yüzden yardımcılarına emir verir. “Gidin o araziyi alın. Şanıma yakışan bir saray yaptıracağım…”
Değirmenin sahibi kralın adamlarına arazisinin satılık olmadığını söyler ve kapıyı kapatır…
Bunun üzerine kral değirmenciyi huzuruna çağırır ve “Arazine bir saray yaptırmak istiyorum” der…
İkna olması için de değirmenin kat be kat üstünde bir para teklif eder. Fakat değirmenci yine de ikna olmaz
Bunun üzerine sinirlenen Kral Friedrich “Sen benim Kral olduğumu bilmiyor musun yoksa?” diye bağırır…
Değirmencinin cevabı ise meydan okur cinstendir. “Biliyorum. Ama ben de bu değirmenin ve arazinin sahibi Sans-Souci’yim.
Kral bunun üzerine iyice sinirlenir ve “O zaman burayı zorla alabileceğimi de biliyorsun. Benim binlerce askerim var! Peki senin kimin var?” diye çıkışır…
Değirmenci ise sakinliğini korur ve tarihe geçen o ünlü sözü söyler;
“Berlin’de hakimler var! Ben de onlara güveniyorum…”
Kral ise adalet yanlısı bir kraldır. Üstelik mahkemeleri düzenleyen de ta kendisidir. Bunun üzerine kral da şu sözü söyler…
“Hiçbir güç, hiçbir iktidar, kral dahi olsa adaletten üstün değildir…”
Sonrasında ise Kral II. Friedrich bu değirmenin korunmasını emreder ve yanındaki tepeye kendi sarayını diktirir. Saraya da değirmencinin adını koyar. Sans-Souci Sarayı…
Kaynak: 1
