Çay neydi? Çay iyilikti, dostluktu, emekti…
Bizim içinse, her zaman her yerde, bir içecekten daha fazlası.
Yeri gelir ”herkese benden çay” ile cömertliği anlatır; yeri gelir ”çay var koyayım mı azcık” ile misafirperverliği anlatır; yeri gelir çakmağın yoldaşı olur; olur da olur…
Bazen de, bahane, kurtarıcı, küfür etme biçimi ve masumane bir tepkidir:
”Biz sizi ararız” dediklerinde
Devlet dairesine işin düştüğünde
Sohbet sarmayınca
Otübüste, yan koltuktaki teyze lafa tuttuğunda
Cumartesi akşamı evde tıkılmak zorunda kaldığında
Artık yaşlandığını anladığında
Son otobüsü kaçırınca
Diyeti bozunca
Sevgilin, ”sorun sende değil bende” dediğinde
Akşam haberlerine dayanamadığında
Tavuk mu yumurtadan; yumurta mı tavuktan diye işin içinden çıkamadığında
Kalk kendine bi’ çay koy
Sallama değil; demli olsun
