Yalnızlık zor, çok zor. İnsan tek başına yaşamıyor, sadece nefes alıyor. Mutluluğunu, üzüntüsünü, heyecanını paylaşamayacak biri olmayınca o insan tam olamıyor, tamamlanamıyor.
“Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz” diyor Özdemir Asaf ya, işte o yalnızlık bazen öyle bir boyuta geliyor ki karşısında insan bulamayan “yalnız adam” kendini ifade edebilmek için yaratıcı yollara başvurmak durumunda kalıyor.
Bunun örneklerinden biri de sokak duvarları. İşte yalnızların sesi olmuş, duygularının günlükleri olmuş duvar yazılarından seçmeceler.
Nasıl şiir sokakta ise, yalnız adam da sokakta nihayetinde.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
* Bu arada görsellerin çoğunu Sokak Hareketi‘nden aldık, haberiniz olsun.
