Tezer Özlü, hayatın kendisine biçtiği yükleri taşıyabilmeyi ister miydi? Elbette isterdi. Herkes gibi o da mutlu bir yaşam içerisinde umut dolu yarınların hayalini kurmak ve beklemek isterdi. Bunu ne kadar başardı, ne kadar yaşadı bilemiyoruz. Bize kalan eserlerinden anladığımız şey; onun pek çok acının içinden hasarlar alarak geçtiğiydi. Okurları, arkadaşları, dostları ve yakınları bunu gördü, o da buna inandı.
1982 yılında Berlin’de kaleme aldığı metinden derlediğimiz liste, onun penceresinden görünen dünyanın ifadesini gözler önüne seriyor. Samimiyetle, durağanlıkla, acıyla ve yaşamın bizzat kendisiyle.
1. “Düzen ve güven kadar ürkütücü bir şey yoktur. Hiçbir şey. Hiçbir korku.”
2. “Aklını en acı olana, en derine, en sonsuza, en sonsuza atmışsan korkma.”
3. “Ne sessizlikten, ne dolunaydan, ne ölümlülükten, ne ölümsüzlükten, ne seslerden, ne gün doğuşundan, ne gün batışından. Sakin ol. Öylece dur. Yaşamdan geç.”
4. “Tüm raylardan git, denizin her türlü grisinin tadını çıkar. Çılgınlığın boyutları yok. Sallanan, boyutsuz bir boşluk. Orada daha yüksek, daha geniş, daha derin algılanıyor, boyut yok.”
5. “Oluşumunu yaratan spermalara dek geri gidebilir düşüncen. Kendi embriyoluğunu anımsayabilirsin, annenin karnında geçirdiğin ayları, orada kalıp gün ışığını görmek isteyişini.”
6. “Otuz yaşım ile kırk arasında ne akıllı ne de çılgındım. Bu ikisinin ötesinde kalıp, olup bitene seyirci oldum ve dünyayı kavradığımı sandım.”
7. “Bir çocuk bile doğurdum, benim anneme yabancı olduğum gibi o da bana yabancı. ”
8. “Evet dünyayı kavradığımı sandım. Politikası, toplumsal yapıları, sömürenleri, sömürülenleri ile ilgilendim. Ben ne sömüren ne sömürülendim.”
9. “Kırk yaşımda başlamam ve ya da bitirmem gerekeni bitirdiğimi sanıyordum. Bir insan yaşamı kırk yıl da olabilir. Olmalı.”
10. “Bir ölüm özlemi değil bu. Özlemlerim kalmadı. Ben aslında sürekli özlüyor ve bir özlem durumunda yaşıyorum.”
11. “Bu yüzden özlemlerim yok. Yalnız bir kavrama bu. Bütünselliğin kavranması. Bitirilmişliğin.”
12. “Bir yolculuğun sonu. Başlangıcı olmayan yatay bir yolculuğun sonu. Kendi yuvarladığım çevresinde dönen bir yolculuğun.”
13. “Şimdi okunmuş kitapları yeniden okuyorum. Şimdi bildik müzikleri yeniden dinliyorum. Yenmiş yemekleri yeniden yiyorum. Sevip yitirdiklerimi yeniden seviyorum.”
14. “Şimdi uykusuzluğumu yeniden uyuyorum. Şimdi açlığımla yeniden acıkıyorum. Şimdi gittiğim kentlere yeniden gidiyorum.
15. “Şimdi havada uçuyor, raylarda, su yüzeylerinde, yaşama ve ölüme duyduğum aynı umarsamazlıkla dolaşıyorum. Tartışmaları biliyorum. Duyguları. Korkuları. Sözcükleri. Her dili anlıyorum. Anlıyor ama kavrayamıyorum.”
