Ne okumanın ne de yazmanın yaşının olmadığı bir gerçek. Özellikle teknolojinin böylesine geliştiği bir çağda modern tekniklerle sağlanan öğrenme yetisi, kendisini ve onu kullanan bireyleri her geçen gün daha da aydınlatmaya devam ediyor. Okumayı ve beraberinde yazmayı öğrenen pek çok insan, klasik anlamda dilekçe ya da mektup yazmanın da ötesine giderek kendilerini ve yaşadıklarını kâğıda dökebiliyorlar.
85 yaşındaki Şefika Cebeci de onlardan biri.
85 yaşındaki Şefika Cebeci, Bodrum’a bağlı Dere köyünde yaşamını sürdürüyor. Onu yaşıtlarından ayıran oldukça önemli bir özelliği var
25 yaşında okumayı, 70 yaşında ise katıldığı bir kurs sayesinde yazmayı öğrenen Şefika Nine gerçek bir edebiyat tutkunu
Yazarlık serüvenine sırasıyla kâğıt, defter ve daktilo kullanarak başlayan Şefika Nine, en nihayetinde bilgisayar kullanmayı da öğreniyor ve eserlerini bilgisayar kullanarak yazmaya devam ediyor
Şimdiye kadar yayımlanmış üç kitabı bulunan Şefika Nine, verdiği bir röportajda umut dolu serüveninden şu sözlerle bahsediyor:
“İlk olarak kâğıtlara küçük küçük yazmaya başlayıp kenara koydum. Daha sonra bir daktilo bulup yazdığım sayfaları daktiloya geçirdim. Ondan sonra bilgisayara geçirdim. Bilgisayardan da çıktıları alıp bir editöre verdim. Kitabın konusunda benim bugüne kadar yaşadıklarım var. Çektiğim çileleri her şeyi yazdım. Eşim çok çektirdi bana hiç faydası olmadı. Bende yaşadığım zorlukları yazmaya karar verdim. Babamız, annemiz bize hiçbir şey göstermedi, bende şu geçmişimi yazayım dedim kalsın kitap olarak. Öyle bir karar verdim. Bodrum’da bir kursa gittim. Orada okumayı kendi kendime öğrendiğimi ama yazmayı bilmediğimi söyledim. Sonra iki aya yakın okuma kursuna gittim. Kurstan okuma belgesi aldım. İlk defa okula 70 yaşında gittim.”
Ancak kitaplarını kısıtlı imkânlarla bastırabildiğini söyleyen Şefika Nine, son yazdığı kitaptan sadece iki adet bastırabilmiş
Verdiği bir başka röportajda bu durumun zorluğundan bahseden 85 yaşındaki Şefika Cebeci, kitaplarında kendi yaşamını ve kadına karşı şiddeti işliyor
“Boş olduğum her anımda yazarım. Gece uykudan kalkar aklıma bir şey gelir, yazarım. Son kitabımın promosyonunu yapamadım ve bunun için sponsorlardan destek istiyorum. Param olmadığı için 45 lira vererek son kitabımı sadece iki tane basabildim. Bunun için bütçe gerekiyor. Bana destek olan sponsorlar olursa kitabımı bastırıp elde edeceğim gelirle de kız kardeşimin torunlarını okutmak istiyorum. Okuyamamanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum.”