Muzaffer İlhan Erdost, şair ve yayıncı kimliğiyle birlikte yazın hayatımızın önemli bir yerinde duruyor. Aynı zamanda İkinci Yeni’nin kurucuları arasında da gösteriliyor. Asıl Adı Muzaffer Erdost olan Muzaffer İlhan Erdost, 7 Kasım 1980 tarihinde kendisi gibi yayıncı olan kardeşi İlhan Erdost’u gözaltında kaybediyor ve sonrasında kardeşinin adını yaşatmak için kendi adına “İlhan” ekleyerek yazılarını Muzaffer İlhan Erdost imzasıyla yazmaya başlıyor.
Cemal Süreya‘nın 2000’e Doğru dergisinde 1988 yılında kaleme aldığı Muzaffer İlhan Erdost portresi, aslında İlhan Erdost’a da oldukça yakın bir yerde duruyor. Bu yüzdendir ki, liste içerisindeki çoğu fotoğraf, İlhan Erdost’a ait olan fotoğraflardır.
“27 mayıs 1960 sabahı mahpustan salıverilen gençlerden biri de oydu…”
“…12 mart döneminde Türk Ceza Kanunu’nun 142. maddesine aykırı eylemde bulunduğu gerekçesiyle yargılandı ve mahkum edildi. Daha sonra af yasasıyla serbest bırakıldı. 12 eylül döneminde ise Sol Yayınları yöneticisi olarak yine içeri alınacak, bu kez dünyada benzersiz bir dram da yaşanacak…”
“Kardeşi Onur Yayınları sahibi İlhan Erdost da kendisiyle birlikte gözaltına alınmıştı. İlhan dövülerek öldürüldü…”
“…Muzaffer’i bu olay üzerine serbest bıraktılar…”
“Muzaffer olmasa, İlhan belki de gözaltına alınmayacak ve dövülerek öldürülmeyecekti…”
“…İlhan öldürülmese, Muzaffer kesinkes kısa günde serbest bırakılmayacaktı….”
“Acının kökeni burada. Muzaffer Erdost, Muzaffer İlhan Erdost oldu. Yazılarını o adla yazmaya başladı…”
“…Zaten onun hayatında rastlantı ve yazgı çok kez yan yana düşmüş ve birbirini açıklamıştır. İlkokulu bitirdiği yıl Erzurum’daki ortaokula gönderilmişti. Sınıfta kalınca okuma işi de ortada kalmış. Ama babası bir gün bir rüya görecek ve onu okutmaya karar verecek…”
“1970’te, bir dergide edebiyatla, yazıyla ilişkisini anlattığı şu cümleler Muzaffer İlhan Erdost’un bütün hayatı, düşüncesi, sevgileri, eylemi için de geçerli geliyor bana…”
“…Yazdığım zamanlar bir canlı olarak kendimi sunarım. Uyku, tıraş olmaya nasıl benzemezse; kahvaltı, otobüse binmeye nasıl benzemezse; sevişmek, kravat bağlamaya nasıl benzemezse, onun gibi, yaşantımdan parçalardır yazdıklarım. Yazdıklarım beni bütünler mi? Pek sanmıyorum. Ama benim parçalarımdır. Değişirim. Ben değiştikçe, düşüncemde önemli değişiklikler olur…”
“Veteriner Fakültesi’ni bitirdikten sonra mesleğe başlamadı. Baştan beri içinde bulunduğu Rüzgarlı Sokak’a geçti. Pazar Postası’nda çalıştı….”
“…1960’tan sonra Milli Birlik Komitesi’nden bir grubun da girişimiyle yayımlanmaya başlayan Ülke dergisini yönetti. Askerlik dönüşü bir süre Ulus Gazetesinde basımevi müdürü olarak çalıştıktan sonra Sol Yayınları’nı kurdu…”
“Erdost’un çok uzaktan ve çok yakından bakıldığında değişmeyen bir yüzü var…”
“…Ara uzaklıkları bilmem. Sanırım kendisini ıralayan yanı, asıl özetleyen yanı, sanatçılığıdır. Şairliği her zaman ağır basar. Baştan beri onun hemen yanında gelişen düşünsel gücü zamanla öne geçmiş göründü. Bu iki nitelik eşzaman içinde Erdost’u polemiğe iter. Soruna birdenbire girer Erdost. Sezgisinde de usçu bir birikim vardır; duygusal yanıyla da nesnelliğini etlendirir sanki. Gerçek anlamda yaratıcıdır. Aramaya vakit kalmadan bulur. Hem yabancı ve insancıl, hem duygusal ve nesnel. Ödünsüz. Bu konuda öyle aşırı plandadır ki ödünsüzlük bir yerde bencillik gibi de görünebilir. Oysa özseverliğinden yalnızca parıltı olarak yararlanma eğilimindedir…”
“Uzay düşüncesine ulaşmış, ama köylülüğün diri ve doğal tatlarından vazgeçmemiştir…”
“…Türk entelektüelinin doğal prototipi. Bağımsız, kendinden çıkış yapan…”
“Ankara onun gibi birkaç kişiyle İstanbul’u ürkütür…”
“…Marksizmin editörü, aynı zamanda şiirde ikinci yeni deviniminin de savunucusu ve bir bakıma kurucularından biri. Pazar Postası’nda iki orta sayfayla çok şeyi yerinden oynattı. Savaşçı ile ermiş aynı kişide. Bağışlar, bağışlamaz, bağışlar. Aşk adamı aynı zamanda. Sürprizler bir de onda sınanır. Nedir Muzaffer İlhan Erdost? Şair mi, öykücü mü, yayımcı mı, düşünce adamı mı, ideolog mu, siyasetçi mi, aile reisi mi, savaşçı mı, ressam mı? Hangisi? En azından şöyle denecek bir gün…”
“Hepsinde iyiydi! Evet, bir “canlı” olarak sunuyor kendini. Muzaffer İlhan Erdost diye biri var, orda duruyor…”
“…Kurtarıyor. O var ya, daha yürekliyiz. Daha karagözlü, daha gerçekçi, daha ütopyacıyız. Gerçekçi ütopya…”
“Yayımladığı ilk kitabının adı Kırkıncı Paralel’di….”
“…Şemsiyesinde enlemler, boylamlar.”
