Çocukluğumuzda gönlümüzü bayram yerine çeviren, buram buram nostalji kokan durumlar vardı hani… Leblebi tozu, tüplü çikolata, Yumuyim, Mino sakız, patlayan şeker, Sulu Göz, altın kaplı çikolata, Capri Sun, Turbo sakız, Meybuz ve dahası. Ama bir tanesi var ki, bizleri duygu sellerine salıyor, ağzımızdan tadı hiç gitmiyor… “Bir çikolata bu kadar sevilir mi?” diyor olabilirsiniz ama o bildiğimiz çikolatalardan değil. O bizim çocukluğumuz, o bizim çocukluğumuzun jönü… Özledik seni be Cino!
Peki Cino neydi bizim için?
Biz bilmezdik öyle içinden değişik aromalar çıkan süslü paketli çikolataları
Ama mutluluk bir çikolatada saklıydı o zamanlar
İki meyveyi sevdirmişti Cino bize; biri kayısı biri portakal
Seni de unutmadık Cimi! (Cino’nun küçük boyu)
Çocukların jetonuydu o. Yaşam enerjisini Cino’dan alırdık
Sırf Cino yüzünden yemek yemekten kesilmiş, motoru az bozmamıştık
Okul eşyası bahanesiyle kırtasiye gitme sebebimizdi o
Çünkü sadece bakkallarda değil, kırtasiyelerde de bulunurdu.
Cino, çocuklar arasındaki karşılığı olmayan para birimiydi
Kaç Cino’ya ödevimi yaparsın Kaan?
Sırf onu alabilmek için bakkala ekmek almaya gönüllü ederdi bizi
Ve ekmek aldıktan sonra kalan paranın değerlendiği en tatlı andı Cino
Her şeyimizi paylaşır onu paylaşmazdık
Kalori hesabı yapmadığımız zamanların çikolatasıydı
Bakkal amcaya güçlü bir sevgi beslememize nedendi
cino ismindeki mahallemin samimi bakkalının sattığı çikolata(!) #eskidenvardışimdiyok
— helin (@hlndrc) October 27, 2012
Sonra ne oldu? Küçük bakkaların yerini süpermarketler, Cino’nun yerini başka çikolatalar aldı.
Ve şimdilerde bulunması zor olan ama bulduğumuzda ise çıldırtan bir çocukluk anısı olarak kaldı
Şimdilerde mahaller arası bakkalın arka raflarında tozlanmış bir şekilde karşımıza çıkıyor. Ama şartlar ne olursa olsun hazine bulmuş gibi sevinmemize sebep oluyor, sevinçten deliye dönüyoruz. E tabi Cino’yu bilmeyen bir kısımda var. “Nası ya?” haykırmalarımızı onlardan mahrum bırakmıyoruz. Hakketten “nası ya?” nasıl çocukluğumuzun jönünden mahrum kalabilirsin?
Şu anda “bana cino getirene şu kadar para” kıvamındayız. Fellik fellik karşımıza çıksın diye bekliyoruz.
Ben kac aydir cino ariyorum, minnacik bir cikolata sari biseydi hatirladiniz mi? Ah nasil ozledim onu nasil hic bi cikolata tutamadi yerini
— melda (@aileninterzisi) May 22, 2012
Bir yad etmek bile içimizi neşe ve huzur kaplamaya yetti…
Küçükken Cino diye bir çikolata vardı.Portakallıydı..Çok değerliydi bizim için..Yıllar sonra bugün onu bir bakallda görünce duygulandım..:'(
— Aslı Bozkurt (@aslbozkurt9) February 12, 2015
Haykırarak “Cino istiyorum” diyen arkadaşları duyar gibiyiz. Bundan dolayı kısa bir açıklama: Cino hala buralarda bir yerde, fazla uzağa gitmiş olamaz. Mahalle bakkalarında veya internet üzerinden satılıyor, bilginiz olsun.
Ve mutlu sona ulaşmak için bir ısırık alıyoruz… Görüşmek üzere Cino :(((
Mutlu çocuklardık bonusu:
Cino diye bi çikolata vardı biz onla mutlu olurduk bi aralar nasil bu hale geldik aq
— Ahmet Yılmaz (@Ahmetyillmaz) February 18, 2015
Bonus 2
Mutluluk bu çikolata da saklıydı bir zamanlar. CİNO… pic.twitter.com/VpLMSxpzWJ
— Mutlucan Güngör (@MutlucanGngr) January 17, 2015
