Klasiktir hep bir küçükle başlayalım dersin…
Ama yetmez ardından hemen bir büyük gelir…
Efkar yalnız bırakmaz seni amaçsız dertlenirsin…
İsyan yükselir gönlünden “Yaşamak bu değil” dersin…
Hep bir arkadaş vardır yakınlarda çünkü dertliler meyhanesidir orası
Seslenir yan masadan bir dost dönüp mülayim mülayim bakarsın
Artık meyhane evresini yaşarsın yüzüne ince bir tebessüm düşer
Gereksiz bir hürmet çöker üstüne “Merhaba” dersin
Neyse ki yabancı yoktur orada, samimiyet yaşarsın bir anda
Başlar az evvel samimiyet yaşadığın yabancı dost konuşmaya
Çaresiz dinlersin gözlerini kaçırmadan
Çok sorun etmezsin dertleşirken masaya dökülenleri
Sonuçta bedeli vardır yaşananların
Ardından yüksek dozda hüzün çöker ruhunuza
Karşılıklı dalarsınız uzaklara ah ile vah ile
İçinde fırtınalar kopmaya başlar kanatlanıp kaçasın gelir
Aslında sadece miden bulanıyordur biraz doğrulur geçmesini beklersin
Yüze su çarpılır, kahveler söylenir, birkaç saniyeliğine cin gibi olursun
Ertesi gün sorgulatır dün geceyi, tövbe eder ama yine yaparsın.
