Charles Baudelaire‘in şiiri bir kuytu köşe karanlığından damıtılıyormuş hissi uyandırır çoğu zaman. Kendi yaşamını da aynı karanlık üzerinden örgütleyerek sürdüren şair, bu hissin arkasından giderek oldukça nitelikli eserler vermiştir ve 19. yüzyılın en önemli Fransız şairleri arasında yer almıştır.
Onun şiirlerinde anlatılan şey, aslında insanın kaybettiği ve aramakla tükettiği zamanın ta kendisidir. Dizelerin ve anlamların temelinden ilerleyen ana izlek, çoğu zaman bu gerçeğin etrafından hareket eder.
Sizler için Baudelaire şiirlerinden bir derleme hazırladık.
sık sık eğlenmek için gemi adamları, yakalarlar albatrosları, koca kuşları denizlerin, geminin izindeki, miskin yoldaşları, uçurumlarında kayan iç yakan genizlerin
bırakıldıklarında döşemelerin üstüne, maviliklerin bu yeteneksiz ve çekingen kralları, unuturlar iki yanda, gariban bir halde bir çift kürek gibi, o büyük beyaz kanatları
bu kanatlı seyyah, böylesine acemi ve bitkin! biraz evvel ne kadar güzel idi, şimdiyse komik ve çirkin! biri, suretyakanıyla gagasını sinir eder! uçuyordu ya demin bu âciz, öteki aksayarak yapar taklidini!
şairdir, bulutların prensine benzeyen fırtınalarla görünüp, okçularla alay eden; yuhalamalar arasında dünyaya sürülen, devasa kanatlarıdır, rahatça yürümesini engelleyen.
2. Gönüllü Ölü
Koyu bir çamur bulup solucanlara uysam, Bir derin çukur kazsam cânım için cihanda, Serip kart kemikler’mi, bi yatsam, bi uyusam, Bataklığa gömülmüş timsah gibi nisyanda.
Nefretim vasiyetler, nefretim kabirler tüm. Avuç açacağama bidamlacık yaş için, Sağken, akbabaları başıma üşürürüm, Gölkanlara belensin o cenabet cesetim!
Kurtlar, gözsüz-kulaksız, benim kankardeşlerim, Bolahenk feylesoflar, daldölleri leşlerin, İşte size bir ölü, güloynar ve gönüllü!
Örenimin üstünde fırdönün gönlünüzce! Var mı ölümden öte ölüye bir işkence, Ölümü seçmiş madem ölülerle bu ölü?
3. Yıkım
Durmadan kımıldanır iki yanımda Şeytan, Yüzer çevremde ele gelmeyen hava gibi. Duyarım ciğerimde onu yanan, tutuşan Sonsuz, tedirgin salar içime istekleri.
Ara sıra bilip sanata düşkünlüğümü Döner en güzel kadınlara döner dünyada. Aldanıp sudan sözlerine tanrının günü, Alışır dudaklarım en alçak şuruplara.
İşte böyle giderim, Tanrı gözünden ırak, Yorgun, tedirgin, soluk soluğa ağlıyarak Issız, derin Can sıkıntısı ovalarına.
Atar böylece şaşkınlık dolu gözlerime Kirli giysiler, açılmış yaraları sonra, Korkunç Yıkım’ın kanlı takımını yıllarca!
4. Âşıkların Ölümü
Yatağımız olacak, hafif kokuyla dolu, Divanımız olacak, bir mezar gibi derin; Bizim için açılmış, en güzel iklimlerin O garip çiçekleri süsliyecek konsolu.
Son sıcaklıklarını sarfedecek hovarda, Birer ulu meşale olacak kalblerimiz; Çifte ışıklarından gidip gelecek bir iz İkimizin ruhunda, o ikiz aynalarda.
Pembe, lâhuti* mavi bir akşam saatinde, Veda’la dolu, uzun bir hıçkırık halinde Yanacak aramızda bir tek şimşeğin feri;
Nihayet kapıları biraz aralıyarak, Sadık ve şen bir melek gelip uyandıracak Buğulu aynaları ve ölmüş alevleri.
Gözlerim kapalı, bir sonbahar akşamında; Sıcak göğsünün kokusunu içime çeker, Dalarım; gözlerimden mesut kıyılar geçer, Hep aynı günün ateşi vurur sularına.
Sonra birden görünür baygın, tembel bir ada; Garip ağaçlar, hoş meyveler verir tabiat; Erkeklerin biçimli vücutlarında sıhhat Ve bir safiyet kadınların bakışlarında.
O güzel iklimlere sürükler beni kokun; Bir liman görürüm, yelkenle, direkle dolu; Tekneler, son seferin meşakkatiyle yorgun.
Burnuma kadar gelen hava kokular taşır. Yemyeşil demirhindilerden gelen bu koku İçimde gemici şarkılarına karışır.
6. Söyleşi
Siz aydınlık, kızıl bir güz göğüsünüz, Benimse içimde hüzün dalga dalgadır. Ve üzgün dudaklarımın üstünden deniz Çekilirken buruk anılar bırakır.
-Cansız göğsümde elin boşa dolanıyor; Yaralı… ve sızlıyor dokunduğun o yer, Kadınlar pençeleyip dişledi, kanıyor, Arama, hayvanlar yüreğimi yedi.
Davul gibi gümleyen bir saray bu yürek, Ayyaşların, canilerin hora teptiği! -Tadıyor çıplak boynunu koku, yüzerek!..
Ey güzellik, ruhların çakıllı düveni! Diyorsun, bu kanlı yürek yok olup bitsin, Kalanı alev gözlerin yakıp kül etsin!
7. İçe Kapanış
Derdim: yeter, sakin ol, dinlen biraz artık; Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam, Siyah örtülere sardı şehri karanlık; Kimine huzur iner gökten, kimine gam.
Bırak, şehrin iğrenç kalabalığı gitsin, Yesin kamçısını hazzın sefil cümbüşte; Toplasın acı meyvesini nedametin Sen gel, derdim, ver elini bana, gel şöyle.
Bak göğün balkonlarından, geçmiş seneler Eski zaman esvaplariyle eğilmişler; Hüzün yükseliyor, güleryüzle, sulardan.
Seyret bir kemerde yorgun ölen güneşi Ve uzun bir kefen gibi doğuyu saran Geceyi dinle, yürüyen tatlı geceyi.
8. Sonuç
Gönlüm rahat, çıktım dağın tepesine, Hastane, hapisane, kerhane, araf, cehennem, Kent görünüyor tüm genişliğince,
Çiçekler gibi açar tüm aykırılıkları. Boşuna gözyaşı dökmeye gitmezdim oraya, Sen de bilirsin, ey Şeytan, kırık umutlarımın anası;
Kocamış bir kadının kocamış belalısı gibi Sarhoş olmak isterdim o koca orospuyla, Cehennem büyüsü gençleştirirdi beni.
Sabah yataklarında uyu daha gönlün dilerse, Ağır, karanlık, nezleli, gönlün dilerse dolaş Altın işlemeli akşam perdelerinde,
Seviyorum seni, rezil başkent! Orospular Ve haydutlar, sunduğunuz hazlar sonsuz, Yazık ki anlamaz bayağı inançsızlar.
