Keşmekeş hayatına rağmen derdini, tasasını sazına anlatarak hayata tutunmanın yolunu bir şekilde bulan Veysel Şatıroğlu ya da herkesin bildiği adıyla Âşık Veysel, 25 Ekim 1894
tarihinde Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde dünyaya geldi. En ünlü Türk halk ozanlarından olan Âşık Veysel, aynı zamanda Avşar boyunun Şatırlı obasına mensup. Çiçek hastalığına yakalanan iki kız kardeşini acı bir şekilde kaybeden Âşık Veysel 7 yaşında tıpkı kardeşleri gibi o da bu hastalığın pençesinden kurtulamadı ve iki gözünü de kaybetti. Hayatın hep acı yüzünü gösterdiği Âşık Veysel yakalandığı çiçek hastalığını ise şu sözlerle ifade etmiş: Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım… Çiçek zorlu geldi. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan. Aşık Veysel hayatı boyunca aşk ve sevgi üzerine söylediği ve geniş kitlelere yayılan sözlerini bu içeriğimizde derledik. Haydi başlıyoruz. Aşık Veysel’in Sözleri..
1. “Güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa”
Sanki doğduğumuzdan beri aklımızda hep varmış gibi şu söz değil mi?
2. “Seversin, alırsın, karın olur / Seversin, alamazsın, karasevdalın olur”
3. “Ne varise sende bende/ Aynı varlık her bedende/ Yarın mezara girende/ Sen toksun da ben aç mıyım?”
4. “Sen bilmezsin.. O bilmez.. Hiç kimse bilmez, bilemez.. Hatta Ben bile. Bir tek paşa gönlüm bilir”
5. “Ademi sürdün bakmadın. Cennette de bırakmadın. Şeytanı niçin yakmadın? Cehennemin var da senin”
6. “Veysel gönülden ayrılmaz. Kahi bilir kahi bilmez. Yalan dünya yarsız olmaz. İster saçı sırma gönül”
7. “Cahil insan gül ise de koklama”
8. “Dünyaya gelmemde maksat ne idi: Bir sadık dost”
Sadece bir sadık dost…
9. “Bu âlemi gören sensin. Yok gözünde perde senin. Haksıza yol veren sensin. Yok mu suçun burada senin”
10. “Her kim olursa bu sırra mazhar. Dünyaya bırakır ölmez bir eser. Gün gelir Veysel’i bağrına basar. Benim sadık yârim kara topraktır”
Benim sadık yârim kara topraktır…
11. “Ay geçer yıl geçer uzarsa ara, giyin kara libas yaslan duvara, yanından göğsünden açılır yara, yâr gelmezse yaraların elletme”
12. “Dokuz ay koynunda gezdirdi beni. Ne cefalar çekti ne etti Anam. Acı tatlı zahmetime katlandı. Uçurdu yuvadan yürüttü Anam. Anaların hakkı kolay ödenmez. Analara ne yakışmaz ne denmez. Kan uykudan gece kalkar gücenmez. Emzirdi salladı uyuttu Anam.”
