84 yaşındaki Antonio Vicente bundan 40 sene önce küçük bir arsa alıp onu ormana çevirmek istediğinde herkes ona deli gözüyle bakıyordu ama bugün bu koca çınarın başarısı büyük bir ormanının kazanımını sağladı. Tutkunun peşinden gitmek ve sabretmenin en iyi örneklerinden biri olan Vicente’nin bu girişimini hepimizin günlük hayatımızda örnek alıp bir an önce uygulamaya koyulmalıyız.
1973’de, sanayi ile kazanç sağlamanın karşısında boş ormanlık alan, bir engel olarak görülüyordu.
O dönemdeki askeri rejim, modern çiftçilik tekniklerini kullanması için varlıklı toprak sahiplerine yüklü para yardımı yapıyordu. Bu şekilde tarımın daha iyiye gitmesi sağlanıyordu.
Babasının çalıştığı bir çiftlikte büyüyen Vicente, doğayla iç içe bir yaşam sürdü.
Vicente başta ormanların yok oluşu olmak üzere; hayvancılıktaki artışla birlikte, nüfusun çoğalması ve kentleşmenin artmasına anbean tanık oluyordu.
Toprak sahiplerinin talepleri üzerine ekmeğinin peşinde olan babasının her defasında ormanlara nasıl kıydığını gözlemledi.
Güçlü toprak sahipleri kömür üretimi yapmak ve hayvanları otlatmak için ağaçları engel olarak görüyordu.
Gel zaman git zaman derken çiftlikteki su kaynakları bir daha geri gelmemek üzere kurudu.
Bu durum üzerine harekete geçen Vicente, hayvanların otlatılması için darmadağın edilmiş 31 hektarlık minik bir arazide küçük bir ekip ve birkaç eşeğin yardımıyla işe koyuldu.
Çevredeki çiftçi ve mandıracı komşuları ona, “Salak mısın? Ağaç dikmek toprağı boşa harcamak demek. Gelirin olmayacak, ineklere ve ekinlere yerin kalmayacak” dedi.
Vicente’nin bir haftasonu eğlence ritüeli olarak başladığı ağaç ekimi bir hayat tarzına dönüştü.
Dile kolay, tam 40 yıl boyunca çalıştı pes etmek bilmeyen Vicente ve bu çalışmalara doğa bile kayıtsız kalmadı.
Çalışmalar sonucu Serra da Mantiqueira ormanında 50 bin ağaç teker teker kök salarak büyüdü.
Şimdilerde 84 yaşında olan Vicente; “Ailemin kim olduğunu sorarsanız, ‘tam da buradalar’ derim. Tohumdan büyüttüğüm her bir ağaç, ailem” diyor.
Dünyanın en büyük tropikal ormanı Amazon’a sahip olan Brezilya’da ormansızlaşma yıllarca düşüşteyken, yok olan orman sayısındaki artış yeniden baş göstermeye başladı.
Başarılı Vicente doğadaki bu eğilime meydan okuyor ve bu büyük başarısına katkı sağlamaya devam ediyor.
Brezilya Ulusal Uzay Araştırmaları Enstitüsü’ne (INPE) göre 2015 ile 2016 yılı arasında yalnızca 8 bin hektarlık yağmur ormanı yok oldu. Bu son 10 yıldaki en büyük orman kaybı.
Greenpeace’in Amazon ormanları sorumlusu Cristiane Mazzetti’ye göre; ormansızlaşmadaki artışın bir nedeni, yasa dışı ormansızlaştırmayla suçlanan toprak sahiplerine 2012’de çıkarılan af.
Cristiane Mazzetti’ye göre; af insanlarda dokunulmazlık duygusu yaratıyor.
Yolsuzluk, ekonomik ve siyasi krizle son yıllarda çalkantılı bir süreç geçiren Brezilya’da, ormanların korunması için verilen bütçe daha da kısıtlandı.
Geçtiğimiz yıllarda yolsuzluk soruşturmaları ile ekonomik ve siyasi krizle sarsılan Brezilya’da, ormanların korunması için ayrılan bütçe de kısıtlandı.
Vicente’nin büyüdüğü Sao Paulo, Brezilya’da ormansızlaşmanın en çok görüldüğü bölgelerden. Güney Amerika’nın en büyük ekonomisi olan Sao Paulo’ya endüstri ve tarımın katkısı büyük. Bu da ormansızlaşmanın önünü açıyor.
Vicente yaratmış olduğu ormandan şöyle bahsediyor; “Ben bunu para için yapmadım. Burayı yarattım çünkü burada ne varsa ileride herkese kalsın istedim. Artık insanlar bana deli demiyor.”
Kaynak; 1
