Yılbaşının yaklaşmasıyla büyük ikramiye kazanma heyecanı da bahis severleri sardı. Kimileri heyecan ve eğlence için kimileri ise piyangoyu tutturup refah seviyesini yükseltmek için şans oyunlarına yöneliyor.
The Atlantic dergisinin araştırmasına göre, bahis ve şans oyunlarına yapılan yatırım, hepimizi şaşırtacak derecede büyük. Daha ilginç olan ise bu rakamı ödeyen kitlenin genellikle düşük gelirli insanlar olması. Rakam ne kadar büyük olsa da herkesin dileği bir: En azından ihtiyacı olan birine çıksın(!)
Amerika’da piyangoların serbest olduğu 43 eyalette şans oyunlarına harcanan toplam para 70 milyar doları buluyor
Bu rakamı nüfusa oranladığımızda ortamala bir yetişkinin şans oyunlarına harcadığı para yaklaşık 300 dolar civarında. Bugünün kuru ile 1500 TL ’nin üzerinde.
2014 yılında yapılan araştırmaya göre bu rakam, Amerikalılar’ın video oyunları, sinema biletleri, albüm satışları, maç biletleri gibi tüm harcamalarının toplamından daha büyük
Rakamlar eyaletlere göre değişiyor. Kuzey Dakota’da kişi başına düşen piyango harcaması 36 dolarken Güney Dakota’da bu rakam 755 doları buluyor
Kişi başına düşen şans oyunu harcamasının en yüksek olduğu yer ise Rhode Island. Bölgede kişi başına yaklaşık 800 dolarlık şans oyunu harcaması düşüyor.
Piyango gelirlerinin dağılımını inceleyince pastadaki en büyük payın vergilere ait olduğu görülüyor
Amerika’da piyango gelirlerin %40’ı bölgenin geliri olarak ayrılıyor. Bu para genellikle okullara ödenek olarak kullanılıyor. 600 doların üzerinde ikramiye kazanan kişiler ise kazandıkları ikramiyenin %45’lik kısmını gelir vergisi olarak ödüyor.
11 eyalette piyango üzerinden alınan vergi, geriye kalan vergilerin toplamından daha fazla
Birçok uzman, şans oyunları üzerinden vergi almanın kamu yararına olduğunu öne sürüyor. Kamusal harcamalar için toplanan vergilerin, yapılan harcamalardan az olduğu eyaletler için bu vergiler büyük önem arz ediyor.
Piyangonun parası yoksulların cebinden çıkıyor. 1980 yılında yapılan araştırma, satılan biletlerin yarısının görece yoksul mahallelerde yaşayan insanlar tarafından alındığını gösteriyor
Duke Üniversitesi’nin ve NC Policy Watch’ın yaptığı araştırmalar, yoksulluk sınırının %20’nin üzerinde olduğu bölgelerde yapılan şans oyunu harcamalarının kişi başı 200 doları geçtiğini gösteriyor.
Şans oyunu oynayanların %50’si eğlence olsun diye, %50’si ise büyük ikramiyeyi kazanma hayaliyle şans oyunu oynuyor
1986 yılında California’da yapılan araştırmalar, 30 bin doların altında geliri olan insanların %75’inin şans oyunlarını para kazanma niyetiyle oynadığını gösteriyor. Gelir seviyesi daha yüksek olanların ise eğlence için şans oyunu oynama oranı daha yüksek.
Gelir seviyesine göre şans oyunu oynama oranı artsa da sinema bileti satışı bu durumdan etkilenmiyor
Diğer bir deyişle piyango, fakir halk için bir umut olmaya devam ediyor ancak diğer etkinlikler bu durumdan etkilenmiyor. ”Umutsuzluk hipotezi’’ adı verilen bu durum, fakir halkın kurtuluşu bahiste görmesine sebep oluyor.
Gelir adaletsizliğinin her geçen gün arttığı günümüzde, yoksul kesimin cebinden çıkan bu harcamaların durumu daha vahim hale getirdiği kesin
Şans oyunlarına yatırılan paranın gönüllülük esasına uygun olması ve kimsenin cebinden zorla para alınmaması konuyu masum bir hale getiriyor. Yine de harcamaların istatistiksel dağılımına bakınca bu harcamaların gelir adaletsizliğini arttırdığı düşünülüyor.
Ülkemizde ise geçen yılki büyük ikramiye 61 milyon TL olarak belirlenmişti
Geçtiğimiz yılbaşında büyük ikramiyenin çeyrek bilete çıktığını da belirletelim.
Kaynak: 1
