Tarihimizde Osmanlı Devleti’nin asırlar boyu topraklarını genişleterek ilerlemesinde en önemli pay güçlü ve kararlı padişahlar tarafından yönetilmesiydi. Osmanlı’nın son döneminde ise o günün şartlarına göre hareket eden padişahlar farklı stratejilerle ilerlemeyi tercih etti. Onlardan birisi de 2. Abdülhamid idi.
Osmanlı Devleti’nin 34. padişahı olan 2. Abdülhamid Doğu’ya karşı islami politikalar izleyerek devlet içi mutlakiyeti güçlendirir.
Fakat o dönemlerde uyku problemi çektiği için geceleri kendisine kitap okuması için birini görevlendirir.
Bu görevi üstlenen kişi ise Osmanlı’nın ilk mizah dergisi olan Diyojen’i çıkaran Teodor Kasap olur.
Teodor Kasap yine kitap okuduğu gecelerden birinde okumak için Fenimor Cooper’ın “Mohikanlar’ın Sonuncusu” kitabını seçer.
Bu kitap 2.Abdülhamid’in ilgisini çeker. O gece hiç uyuyamaz ve sabahın erken saatlerine kadar gözünü kırpmaz.
Kitaptan çok etkilenen 2.Abdülhamid, her geçen gün azalan Mohikan’lardan bir çifti İstanbul’a getirtip nüfuslarını burada artırmak ve onları koruma altına almak ister.
Yıldız Sarayı bahçesine onlar için bir yer hazırlatan 2.Abdülhamid bu planı gerçekleştirmek için İstanbul Birleşik Amerika Büyükelçisi Lew Wallece’ı devreye sokar.
Lew Wallece ise bu konuyu sadece önemin önemli Amerikalı gazetecilerinden Gordon Bennet’in halledebileceğini söyler. Ancak Bennet’tan gelen haberler 2.Abdülhamid’i mutlu edecek cinsten değildir.
Gordon Bennet’in “Şu anki Amerikalı Kızılderililerin, Cooper’ın romanındakiyle hiçbir ilgisi kalmamıştır. Artık safkan yerli mohikan bulmak neredeyse imkansızdır.” der.
