Savaşın korkunç yüzünü, bir süredir ülkemizde yaşamaya çalışan Suriyeli mülteciler aracılığıyla yakınen görüyoruz. Aslında bu zavallı insanların yaşamı, savaş hakkında bir fikir uyandırmaya yeter de artar bile. Yani, savaşın çok korkunç bir şey olduğunu, her savaşın sonucunun aynı olduğunu anlamak için; kıyıya vurmuş ölü bir çocuk bedenine ihtiyaç yok. Ya da biraz önce evini, ailesini, hayallerini kaybetmiş, korkudan “ağlayamayan” bir çocuğun görüntülerini izlemeye de ihtiyaç yok. Yani olmamalı. Hala bir parça vicdan taşıyorsanız, savaşa hayır demek için, Suriyeli mültecilerden rahatsız olmamak için, bunların hiçbirine ihtiyacınız yok.
Yeter artık, sürekli değişen gündemimiz yüzünden bilinçli bir şekilde duyarsızlaştırıldığımız, mutlu bir şekilde nefes aldığımız her dakikaya lanet olsun. Çocuklar ölüyor. Dünyanın her yerinde; hatta kendi ülke sınırlarımızın içinde, yanı başımızda; her gün bir sürü çocuk ölüyor. Biz de onların bir an önce bu cennet(!) ülkemizden defolup gitmesi için imza topluyoruz. Hepimizin yüreğine, vicdanına, tertemiz kalbine sağlık.
İşte Suriye’deki savaşın korkunç yüzünü, şimdi kurmaya çalışacağımız cümlelerden çok daha çarpıcı bir şekilde anlatmayı başaran fotoğraf:
5 yaşındaki bu küçük çocuk, anne ve babasının nerede olduğundan habersiz bir şekilde, ambulansın içindeki bir sandalyede oturuyor…
Halep’teki hava saldırısından önce, bu korkunç enkazın yerinde onun evi vardı. Ama şimdi Omran Daqneesh’in kana bulanmış yüzü, şaşkınlık içinde
Video’da, Omran gözünü silmek için elini yüzüne yaklaştırıyor ve elindeki kanı görünce şok oluyor
Ama ağlamıyor, ağlayamıyor; sessizce oturmuş enkaz altındaki dört çocuğun sağlık görevlileri tarafından kurtarılmasını bekliyor
Bu fotoğrafta, kurtarılan başka bir çocuk var. O ağlıyor, çünkü çok korkmuş. Çünkü bizim hayal bile edemediğimiz bir tablonun içinde, canlı. Yani yaşıyor.
Ve Omran’ın tişörtünün üzerinde popüler bir çizgi film karakterinin resmi var, ama siz kan ve tozdan dolayı bunu göremiyorsunuz
Suriye’de “Beyaz Kasklar” ismiyle bilinen gönüllü insanlar, Omran’la birlikte enkaz altından 3 çocuğu daha kurtardı…
Hemen hastaneye götürülen çocukların sağlık durumunun iyi olduğu biliniyor ve Omran da taburcu olmuş. Ancak ailesinin nerede olduğunu bilen tek bir kişi bile yok.
Omran’ın anne ve babası, buralarda bir yerlerde olmalılar, değil mi? Bir sürü acı gördük belki bugüne kadar ama hiçbiri bu fotoğraf kadar canımızı yakmadı, hiçbiri bizde bu kadar “yok olma” isteği uyandırmadı.
Bu acı dolu küçük surat, Suriye’deki savaşın bitmesi için tek neden. En büyük neden. Hala başka bir nedene ihtiyacımız var mı?
