11 Haziran 1923 Ankara doğumlu şairimiz Özdemir Asaf, yaşamı boyunca sigortacılık, çevirmenlik, yayıncılık gibi farklı işler yapsa da; daima bir “şair” olarak kalmıştır. O her zaman kısadan yana olmuş; sade bir biçimde oynamıştır kelimelerle. Ortaya ise üzerine sayfalarca yazılabilecek kısacık cümleler çıkarmıştır. Onun eşsiz şiirlerinden bahsediyoruz elbette…
Edebiyatımızın bu naif şairi, güzel insan Özdemir Asaf, 28 Ocak 1981’de ayrılmıştı aramızdan. Biz de onu, ölüm yıl dönümünde, bize miras bıraktığı büyüleyici dizelerle analım istedik. Saygıyla…
“Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.”
“Ve bazen hayattır sevmek, birini çok uzaktayken bile yüreğinde taşıyabilmek.”
“Bir seviyi anlamak, bir yaşam harcamaktır… Harcayacaksın!”
“Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu… Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu.”
“Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
Sersem.
Beni seni beklerken ölmem ki…
Beklersem.”
“Geleceğim, bekle dedi, gitti..
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu..
Ama kimse ölmedi.”
“Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz.”
“Ben sana hep üşüyordum,
Çünkü kıştım.
Nakıştım, bakıştım.
İnkar etmiyorum da bunu,
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım.
Ve lütfen inkar etme;
Sana en çok ben yakıştım.”
“Sende gördüğümü görecekler diye, ödüm kopuyor.”
“Ama ben en çok şeyi
En kısa zamanda sana söyledim…
Yalnız sana.”
“Amma da kavgalar ederdik
Ne güzeldi
Barışık dargınlıklarımız
Bambaşka bir tadı vardı”
“Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz.”
“Bir yürek üşümüş,
Kapamış kapılarını
Onarmak zordur.”
“Tek kişilik miydi bu şehir,
Sen gidince bomboş kaldı…”
BONUS:
“Hastanede
veya
Hapishanede
hayatını yazma.
Sonunu bir merak eden
çıkabilir.
Hastanede her gece insan
Bir kaç yaşam yitirebilir
ya da yaşayabilir.
Hapishanede ise her sabah.”
