1 Kasım 1928 tarihinde yapılan Harf Devriminden sonra, yeni harflerin öğrenilmesi ve okur-yazar sayısının artırılması konusunda büyük bir seferberlik başlatılır. 24 Kasım 1928 tarihinde açılan Millet Mekteplerinde yaşlı, genç, çocuk, kadın demeden herkese yeni harflerle okuma yazma öğretilir. İşte Millet Mekteplerinin açılışı ve Atatürk’ün Başöğretmenliği kabul tarihi olan 24 Kasım günü, 1981 yılından beri Öğretmenler Günü olarak kutlanmakta.
Bugün yine hepimiz sevgi pıtırcığı olacağız. Güzel sözcüklerle, mesajlarla, telefonlarla, çiçeklerle kutlayacağız öğretmenlerimizi. Sosyal medyada sevgi gösterileri yapacağız, özellikle pek sayın devlet büyüklerimiz boy gösterecek ekranlarda, öğretmenleri yere göğe sığdıramayacak, hatta “yılın öğretmenlerini” ayaklarına çağırıp taltif edecek, ödüller ve hediyeler verecekler onlara. Oysa çalışanıyla, emeklisiyle, atanamayanıyla öğretmenlerin ne çok sorunu var. Keşke bu kutlamaların yanında bu sorunlara da çözüm bulunabilse diyor ve bizler de bir şiirle kutluyoruz sevgili öğretmenlerimizin gününü…
Bugün yine hepimiz sevgi pıtırcığı olacağız. Güzel sözcüklerle, mesajlarla, telefonlarla, çiçeklerle kutlayacağız öğretmenlerimizi. Sosyal medyada sevgi gösterileri yapacağız, özellikle pek sayın devlet büyüklerimiz boy gösterecek ekranlarda, öğretmenleri yere göğe sığdıramayacak, hatta “yılın öğretmenlerini” ayaklarına çağırıp taltif edecek, ödüller ve hediyeler verecekler onlara. Oysa çalışanıyla, emeklisiyle, atanamayanıyla öğretmenlerin ne çok sorunu var. Keşke bu kutlamaların yanında bu sorunlara da çözüm bulunabilse diyor ve bizler de bir şiirle kutluyoruz sevgili öğretmenlerimizin gününü…
1. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya…
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer.
2. Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim.
Getirin, getirin… ve sonra öleceğim…
3. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları…
4. Geniş ovalarda kaybolur kokuları,
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri!
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni…
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
5. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
6. Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın.
Aman Isparta güllerini de unutmayın!
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
7. Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım…
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
8. Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden…
Kandır, hayattır, emektir, benim güllerim.
Korkmadım, korkmuyorum ölümden…
9. Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kopdağı’na göçen.
10. Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen.
Muş ovasından, Ağrı eteğinden
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni…
11. Eğin türkülerinin içine gömün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum.
12. Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız, ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek…
13. Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum.
14. Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Târumâr olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim.
15. Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya…
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer.
Son şarkımı söyleyeceğim.
Getirin, getirin… ve sonra öleceğim…
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları…
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni…
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Aman Isparta güllerini de unutmayın!
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım…
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kandır, hayattır, emektir, benim güllerim.
Korkmadım, korkmuyorum ölümden…
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kopdağı’na göçen.
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni…
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum.
O bakımsız, ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek…
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum.
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarı çöktü altında kaldım.
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta…
Okulun duvarı çöktü altında kaldım.
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta…
16. Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima, yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için daima, yaşadım.
17. Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya…
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya…
CEYHUN ATUF KANSU (1919-1978)
