Ahmed Arif’in “Ömrüm” diye seslendiği, yüreğinden dökülen en zarif cümlelerin söyleteni “Leyla Erbil”… Leyla Erbil denince, onun edebi kişiliğinden de önce Ahmed Arif’in mektupları gelir elbette akıllara. Onun Leyla’sına olan aşkı öylesine büyüktür ki, mektupları okurken insanın aklı almaz böylesine derin duyguların var olabilme ihtimalini.
Tezer Özlü’nün en iyi arkadaşı, Ahmed Arif’in gönlünün sahibi Leyla Erbil, tüm bunların dışında iki çocuk annesi, birçok ödülün sahibi ve Türk edebiyatının da cesur kadınıdır. Sizin aklınıza kazınan cümleler, onun cümlelerinden çok; onun için kurulan cümleler olsa bile; Türk edebiyatındaki yeri apayrıdır bu naif yazarımızın.
Biz de bugün, kıymetli yazar Leyla Erbil’in doğum gününde, sizlere onun cümlelerini hatırlatalım istedik. Bu aşk dolu, duygu dolu alıntıları okuyunca, siz de, Ahmed Arif’inkilerden hiç aşağı kalır yanı olmadığını göreceksiniz.
1. “İçimi okuyabilsen, ölene dek kulum kölem olurdun.”
2. “İnsan tek başına yaşamı karşılamak zorunda. Bense ille de bir sevgiliyle el ele verip değiştirecektim dünyayı. Ne ham hayal, ne zırvalık.”
3. “Sevilmek iyi edermiş insanları. Ben hiç mi sevilmedim?”
4. “Çünkü bekleyişin süslü bir imparatorluğu vardır. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle dikilirsin tahtında.”
5. “Asıl sorun? Asıl sorun tek başına ayakta durabilmekte, yalnızlığı öğrenebilmekte mi? Asıl sorun sevgisiz yaşayabilmekte mi? Sevgisiz kalıp direnmeyi, sevgisiz kalıp gene de boyun eğmemeyi, dilenmemeyi öğrenmekte mi?”
6. “Çocuk sevgilim… Ben çocuğum hâlâ, sensiz büyüyemedim.”
7. “Yalnızlık, ne cesaret! Bile bile, köksüz, şimdisiz, kimselerle buluşmayı kabul etmeden… İntihardan başka ne kalır avunmak istemeyene?”
8. “Dünyada hiç kimsenin neden kendi olamadığı üzerine bir kitap yazsam… Bu ülkedeki vicdan yokluğunun nedenini anlatsam…”
Yanıma sadece şiir kitapları alsam, bütün dünyanın şiirlerini okumak, ölene dek sürse…