İzmitlileri diğerlerinden ayıran bir sürü özellik var. Bunlardan en önemlisi belki de kendilerine has dilleri olması. Bu dil ki sadece İzmitliler tarafından anlaşılabilir ve geliştirilebilir bir dil olma özelliği taşıyor. Resmen adamların kendi sözlüğü var. Daha ne diyelim…
1. Pike yapmak= Israrcı olmak…
2. Sal b’Olum beni = Beni rahat bırak…
3. Kendini kurmak = Bir şeyi kendine sıkıntı edinmek…
4. Kayıntı atmak = Yemek yemeğe gitmek…
5. Kessene bu işleri = Olayın farkına varmasını istemek…
6. Yansın façan = Karşısındaki insanın kıyafetini beğenmek…
7. Paspal = Hoşa gitmeyen şeye söylenir…
8. Pandiz etmek = Karşısındaki insanın ağzını burnunu kırmak. Dümdüz etmek.
9. Ketenpereye getirmek = Dolandırmak…
10. Pilaçka olmak = Yapışmak. Rahat bırakmamak…
11. As yapmak = Sessiz olmak (Argocası: Akıllı ol manasına da gelebilir)…
12. Faça salmak = Arkadaşa emanet olarak kıyafet vermek…
13. Amçolu = Amcaoğlu…
14. Patates olmak = Bir işin üstesinden gelememek…
15. Pişar kesmek = İşemek…
16. Keke ya da Çeçe = Yakın arkadaşlara söylenen hitap kelimesi. Kardeş ve arkasını koruyan insan demektir…
17. Zarbo = Devriye gezen polis…
18. Marize gitmek = Dayak atmaya, kavga etmeye gitmek…
19. Kene = Para, mangır…
20. Patlıcan olmak = Çekingen, utangaç bir hal almak…
21. Nallamak = Dolandırmak…
22. Aso = Kökeni iskambildeki as kartından gelir. Güzel olan her şey için kullanılabilir…
23. Avel= Aptal, saftirik…
24. Biliyon da beni = Az çok tanıyorsun beni…
25. Çinçirik = Argoda “karı-kız” manasına gelen kelime…
26. Deprem görmemiş = Yaşı küçük…
27. İsmetleri kes = Kızlara bak…
28. Liste’nin “Arkası sarı sekiz” B’olum= Muhabbet bittiğinde söylenir…
