Hayatının küçücük bir kısmında bile bir hayvanla aynı evi paylaşanlar iyi bilecektir ki; paylaştığınız şey sadece bir ev değil; yaşamdır aslında. O hayvan ne olursa olsun; kedi, köpek, kuş… Hiç fark etmez. Çok kısa bir süre içinde sizin en yakınınız; zamanla da ailenizin bir ferdi haline gelir. Anneniz, babanız, eşiniz, çocuklarınız… Onlar ne kadar değerliyse sizin için; aynı yaşamı paylaştığınız hayvan dostunuz da o kadar değerlidir. Evden çıkarken aklınızın evde kalmasına sebep olan sevdiklerinize bir kişi daha eklenmiştir artık.
Ne söylesek az, ne kadar betimlemeye çalışsak anlamsız. O çok sevdiğiniz hayat arkadaşınız, bir gün herhangi bir sebeple uzaklara giderse; içinizi çok büyük bir hüzün kaplar. Sahip olduğunuz şeylerin, yanınızda olan sevdiklerinizin değerini de daha iyi anlamaya başlarsınız…
Bir süreliğine bile olsa aynı hayatı paylaştığınız hayvan dostunuzu kaybetmenin, çok sevdiğiniz bir insanı kaybetmekten hiçbir farkı yoktur.
Çünkü birlikte çok fazla anınız vardır ve onunla ilgili anılarınız gözünüzün önünden asla gitmez…
Çünkü kötü geçen bir günün sonunda eve gittiğinizde, konuşmadan dertleşebilmenin tek yolu, ona sarılıp uzanmaktı…
Çünkü onun yaramazlıkları, ne kadar kızarsanız kızın, size her şeyi unutturuyordu…
Çünkü sorumlulukların en güzeli, ona karşı duyduğunuzdu…
Çünkü karşılıksız sevginin tam olarak ne anlama geldiğini, o hayatınıza girdikten sonra anladınız…
Çünkü sabah işe giderken, uykusundan uyanıp sizi hüzünlü gözlerle uğurlayan da oydu…
Çünkü artık yalnız olduğunuzdan daha üzücü bir düşünce varsa; o da onun yalnız kalacak olması…
Çünkü evinize ve hayatınıza geldiği o ilk gün, dün gibi aklınızdadır…
Çünkü geriye kalan oyuncakları, eşyaları; içinizi fazlaca acıtır…
Çünkü her yemek yediğinizde, aklınıza onun sevdiği yiyecekler gelir…
Çünkü aslında hep derinlerde sakladığınız sevdiklerinizi “kaybetme korkusu” uzunca bir süre daha aklınızdan çıkmayacaktır…
Çünkü bir suçunuz olmamasına rağmen “Keşke onun için daha fazla şey yapabilseydim” düşüncesi içinizi parçalar…
Çünkü o ailenizin bir ferdiydi; onsuzluğa alışmaksa herkes için çok zor olacak…
Çünkü insanların birçoğu, üzüntünüzün nedenini öğrendiğinde bunu hafife alacak ve anlaamayacak…
Dolayısıyla asla acını tam anlamıyla paylaşmış da olmayacaksın.
Çünkü maalesef her acıya alıştığınız gibi, onun yokluğuna da alışacaksınız…
Ve sanıyoruz bunun en kolay yolu, sadece evinizdekilere değil sokaktaki hayvan dostlarımıza da sarılmak…
