Yönetmenliğini Tolga Örnek’in yaptığı Devrim Arabaları filmi, birbirlerine ve bir ülküye inanan insanların neler başarabileceğini en iyi anlatan eserlerden birisidir. 60 darbesinden sonra, 4. Cumhurbaşkanı olarak başa geçen Cemal Gürsel, “Bizden bir şey olmaz” diyenlere inat, yerli üretim bir otomobil yapılmasını emreder. Görev, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları işletmesine verilir. Otomobillerin tanıtımı için seçilen tarih Cumhuriyet Bayramı kutlamaları olan 29 Ekim’dir. Eskişehir’de bir atölyede çalışmaya başlayan 23 mühendisin projeyi tamamlamak için yalnızca 130 günü vardır. Bu ekip; müthiş bir azim örneği göstererek, uykusuz kalarak, aralıksız çalışarak pek çok kesim tarafından imkansız olarak görülen bir ideali gerçekleşmeye kendilerini adarlar.
1. “Ortada bunca menfi durum varken, bu işi yapamazsınız”
5. “Yapacaklarına inanmaları yapmalarından daha önemli”
6. “Bir işin zor olması başka, imkansız olması başka!”
7. “Ve çok büyük bir avantajımız var, kimse başarabileceğimize inanmıyor”
8. “Bizim asıl devrimi zihinlerde yapmamız lazım”
9. “Senin bildiğin kadarını ben unuttum evlat”
10. “Bu ülkede hiçbir başarı cezasız kalmaz evlat”
11. “Adı devrim olan bir arabanın sokaklarda dolaşmasına zaten izin vermezlerdi”
12. “Garp kafasıyla araba yaptık şark kafasıyla benzin koymayı unuttuk”
13. “Devrim durduğunda, en azından halk onu sırtlar, yarı yolda bırakmaz sanıyordum”
14. Filmin en can alıcı sahnelerinden;
Latif: O fabrika neden kapatıldı biliyor musun? Necip: Hayır.. Latif: Fabrika Atatürk’ün emriyle kuruldu. 2. Dünya Savaşı’na kadar 112 tane değişik uçak imal edildi orada.. Sonra fabrika kendini geliştirmeye başladı tabi, savaş sırasında da kimse bize uçak, eğitim uçağı vermediği için 185 tane eğitim uçağı yapıldı orada. Necip: 185 tane mi? Latif: Evet. Bunları yaptık biz.. 1955 yılında, Hollandalılar bize 30 tane uçak siparişi verdi; ama dönemin İşletmeler Bakanı o siparişleri kabul ettirmedi. Hollandalılar da uçakları İngilizler’e yaptırdı. birkaç yıl sonra da fabrikayı tamamen kapatıp traktör fabrikasına dönüştürdüler. Gündüz ile orada yetiştik biz; çok acı çektik, çok…
