Şimdi bize kaybolan yıllarımızı verseler… Kimbilir neleri yapar, neleri de yapmazdık. Bugün, yaşadığımız hayatı ne kadar seversek sevelim, gençliğimizi ne kadar çılgın yaşarsak yaşayalım; çocukluk yıllarına duyduğumuz özlem asla bitmeyecek. O çocuk masumiyetine rastladığımız her yerde de, deliler gibi isteyeceğiz yeniden çocuk olmayı.
Evet, sizi çocukluğunuza geri döndürme şansımız yok. Ama çocukluğuma geri dönmek istiyorum diyenler için bazı gerekçeler hazırladık. Bakın bunu istemekte ne kadar da haklıymışsınız…
Çünkü çocukken arkadaşlıklar bambaşkaydı
Çünkü basit şeylere sevinebiliyorduk
Çünkü dertlerimiz de küçüktü
Çünkü kimseye gerçekten küsmeyi bilmiyorduk
Çünkü zaman, ağır işliyordu
Çünkü yapmamız gereken tek şey, çok eğlenmekti
Çünkü kurduğumuz her hayalin gerçekleşeceğini sanıyorduk
Çünkü internet yoktu ama sokaklar bizimdi
Çünkü hızlı koşabiliyorduk ve yorulmuyorduk
Çünkü özgürlük sadece, annemizden izin almadan evden kaçmak anlamına geliyordu bizim için
Çünkü dünyayı umursamamaya sebep masallarımız vardı
Çünkü kusursuz olmak zorunda değildik
Çünkü daha gençtik
Çünkü sahip olmak istediğimiz şeyler oyuncaklarımızdan başkası değildi
Çünkü ailemiz bizim için endişelenirdi ama biz onlar için endişelenmezdik
Çünkü çürüyen dişimizin yerine yenisi çıkıyordu
Çünkü sevdiklerimiz hayattaydı
Çünkü istediğimiz her an her yerde ağlayabiliyorduk
Çünkü büyümekten korkmuyor, onu heyecanla bekliyorduk
Çünkü parklar, bahçeler evimizdi
Çünkü yalnızca; kar topu oynamak için sokağa çıkmaya annemizi ikna ettiğimizde zafer kazanmış oluyorduk
Çünkü siyasetten anlamıyorduk ve cehalet mutluluktu
Çünkü pek bir şeyimiz olmasa da, hayallerimiz vardı
