Sabahları evden çıkıp işinize-okulunuza gitmek üzere yola çıktığınızda kaç farklı insanla; kaç farklı hayatla karşılaştığınızı hiç düşündünüz mü; ya da en son ne zaman hiç tanımadığınız birine gülümsediğinizi?
Bazen bir güne güzel başlamanın ya da kötü başlamış bir günü güzelleştirmenin yolu çok basittir. Ve bazen sizin evden çıkarken uğurlayanı olmayan birine el sallamanız ya da kendini yalnız hisseden birine gülümsemeniz, her şeyi değiştirebilir.
İşte şimdi size, incecik bir düşünceyle, 17 yıl boyunca, sayısız insanın yüzündeki tebessüm olmuş güzel bir insandan bahsedeceğiz. Buyrunuz, Özer Amca’nın yürek ısıtan hikayesi.
1938 doğumlu Özer İplikçi’yi kimse tanımaz belki ama “Bakırköy’de otobüslere el sallayan adam” desek, eminiz birçok kişi hatırlayacaktır…
Özer Amca, Bakırköy Şükran Çiftliği Sokağı üzerindeki evinin penceresinden, tam 17 yıl boyunca her sabah öğrencilere; öğleden sonra da otobüstekilere el salladı.
Oğlu Özay anlatıyor; Özer Amca, özellikle karısını kaybettikten sonra hiç ayrılmamış pencere önünden. Her sabah 06.30’da kahvaltısını hazırlar, 07.00’de tepsisiyle camın önüne geçer ve saat 09.00’a kadar okula giden öğrencilere el sallarmış…
“14 yaşımdayken yoldan geçenlere el sallardım. Babam uyarır, ’Bir gün senin yüzünden dayak yiyeceğiz’ derdi. Sonra benim alışkanlığım ona geçti. 17 yıl önce annemi kaybettik, babam pencere önünden iyice ayrılmaz oldu. 06.30’da kalkıp kahvaltısını hazırladıktan sonra 07.00’de tepsisini alıp camın önüne gidiyordu. Saat 09.00’a kadar okula giden öğrencilere, 14.00’e kadar da otobüstekilere el sallıyordu. Dışarı çıkıp saat 20.00’de eve gelen babam, gece 03.00’e kadar yine pencerenin önünde oturarak el sallamaya devam ediyordu.”
Sabahları tanımadığı insanların yüzlerindeki tebessüm olduktan sonra dışarı çıkan Özer Amca, sonra da kitapçılar köprüsünden geçer ve oradaki kedilerin karnını doyururmuş…
Özer Amca’nın hakkında söylenen her şey çok güzel aslında ama adına açılmış Facebook grubuna yazılanlardan bir tanesi bu şekilde…
“Bazıları onu deli zannederdi. Ama o insanların mutluluğuyla mutlu olurdu.”
Böyle söylüyor Özer Amca’nın oğlu Özay. Özer Amca, zamanında gümrük memurluğu, gemi acenteliği gibi işlerde çalışmış ve SSK’dan emekli olmuş vakti gelince. Yani gayet aklı başında biri. Sadece biz, karşılıksız gösterilen güler yüze alışık olmadığımız için buna inanamayıp delilikle suçlamaya meyilli insanlarız, hepsi bu.
Özer Amca, 9 Ocak 2009’da hayatını kaybetti. Onun ölümünden sonra, o yoldan geçen ve daha önce selamına denk gelmiş herkesin içini hala aynı hüzün kaplıyor…
Özer Amca’nın adına açılmış bir başlık var ekşisözlük’te.(bakırköy’de otobüslere el sallayan adam) Orada bulunan entry’lere şöyle bir göz atacak olursanız, bu tatlı adamın insanların yüzünü nasıl güldürdüğünü, ve o yoldan geçip ona denk gelmiş insanların hayatında aslında nasıl yer ettiğini görüp, siz de şaşıracaksınız. Tabii eğer Özer Amca’yı tanımıyorsanız.
Bu güzel insanın el salladığı pencerede artık çiçekler var belki ama o birçok insanın güzel hatıralarında yer almayı başarmış biri…
Özer Amca adına açılmış başlıklar veya sayfalarda birçok yorum var kendisiyle ilgili.(Örneğin şu Facebook sayfası) Hepsi çok güzel, hepsi yürek ısıtan cinsten. Özer Amca, tanımadığı insanlara el sallayarak, aslında böylesine basit bir şeyle, çok büyük bir şeyi başardı… İnsanların hayatına çok ince bir yerden dokundu… Kendisini rahmetle anıyoruz. Umarız hayat karşımıza, onun kadar güzel insanlar çıkarır hep.
Yararlanılan kaynak burada.
