Laura Hospes, 20 yaşında, fotoğrafçılık öğrencisi ve klinik depresyon hastası.
Doç. Dr. Sibel Mercan depresyonu, tedavi edilmediği takdirde, aylar, yıllar bazen de ömür boyu sürebilecek bir hastalık olarak tanımlıyor.
Mercan’a göre depresyon değişik şekillerde ortaya çıkabiliyor. Bunlardan birkaçı:
• Bazısında neden olmaksızın aniden ortaya çıkar
• Bazısında stresli bir yaşam olayından sonra başlar
• Bazen tek atak olarak yaşam boyu sürebilir
• Bazen tekrarlayan ataklar halindedir
• Bazen semptomların şiddetli olması ile hastalar iş yapamaz hale gelebilir
• Bazıları ise iş yapabilir ama sürekli mutsuzluk hissederler
Kısacası depresyon, ”Kafam bozuk ya üff” demek değildir. Grip gibi bir hastalıktır. Şimdi size Laura’nın depresyonu yenmek için yaptıklarından bahsedeceğiz.
Kendisi, fotoğrafçılık öğrencisiymiş. Ama o, gerçek kimliği değilmiş. Gerçek kimliği, kafasındaki savaşı durdurmak için kendini öldürmek istiyormuş
Bir yeme bozukluğundan muzdaripmiş ve ruhsal sağlığı hiç iyi değilmiş. Bir Çarşamba günü, kedisine veda etmiş ve sonsuz uykuya dalmış. En azından öyle sanmış
Bir hastanede kendisine gelmiş. Bir günlük fiziksel toparlanmadan sonra da psikiyatrik tedaviyi kabul etmiş
İlk gün, kendi portresini yapmış. Çünkü hastane meselelerinden dolayı kendisini yalnız, sefil ve öfkeli hissediyormuş. Ama portreden sonra bir rahatlama gelmiş
Sonrasında da kendi fotoğraflarını çekmeye başlamış. Bu, ona yaşadığı boktan durumla yüzleşme ve savaşma gücü vermiş
Açık açık söylüyor: ”Kendimi ifade etmenin bir yolunu bulamasaydım patlayacaktım. Kameram bu anlamda hayatımı kurtardı.”
Sonrasında da bu fotoğrafları ve içindeki hikayeyi paylaşmaya başlamış
Ailesi de bu hikayeleri paylaşmasından memnunmuş. Çünkü onun duygusal ”Rollercoaster”ını takip edebiliyorlarmış. İhtiyacı olduğunda da yanında olabiliyorlarmış
”Umarım” diyor, ”Benim bu projem ihtiyacı olan bütün insanlara isabet eder. Çünkü yalnız olmadıklarını öğrenmelerini istiyorum”
Ayrıca, bir psikiyatri kliniğinin kapalı kapıları ardında neler yaşandığına da dikkat çekmek istemiş
”Psikiyatri hastaları deli değil” diyor. ”Sadece delireceklermiş gibi hissediyorlar ve bu daha kötü”
