İnsan nasıl unutur ki kardeşini?
Biz de öyle unutmayacağız seni. Duvarlara, sokaklara, pankartlara, kıyafetlerimize, vücudumuza ama en çok da kalbimize ve zihnimize kazıyacağız ismini.
Soranlara gözümüz yaşlı anlatacağız hikayeni, dedik ya insan nasıl unutur ki kardeşini…
Ali İsmail Korkmaz’ı hatırlatan şeyleri listeledik size, abisinin şiiri eşliğinde biz de kardeşimizi anıyoruz:
“içim içime sığmıyor…
kabullenmek zor geliyor
Sen gittin ya…
dünya bize dar geliyor
‘abi şu filmi izle’ diyecektin
daha çok kitap tavsiye edecektin bana
çektiğin fotoğrafları kritik edecektik
belki de ‘ışık ters olmuş’ diyecektim sana
şimdi hangi filmi izleyeyim söyle
tavsiye ettiğin son filmi de izlemiştim oysa
bira içecektik oturup karşılıklı
‘oğlum göbek yapıyor rakı içelim’ diye söylenecektim sana
yeğeninizin kavgasını yapacaktınız Fırat’la
‘amcasını mı daha çok seviyor…
…dayısını mı’ diye
söylenecekti babam sana
‘böyle saç traşı mı olur…
…kes şu sakalı diye’
biliyor musun artık ben gidiyorum bakkala
‘Ali süt almaya git’ diyor bazen annem bana
sonra duraksıyor ve…
…’ahıtkada* Ali’ diyor gözyaşlarıyla
*Ahıtkada Arapçada “günahını” aldığım demekmiş.
içim içime sığmıyor…
kabullenmek zor geliyor
sen gittin ya…
dünya bize dar geliyor”
(Şiir: Gürkan Korkmaz)
Unutursak kalbimiz kurusun.
